In mijn vorige blog had ik het er over, dat ik aan het kijken ben hoe ik sommige niet-zo-fairtrade producten uit mijn keukenkastje kan vervangen door lokale producten. Eén van die dingen is thee. Want waarom niet: naast gemberthee, een schijf citroen toevoegen of muntthee, kan je ook heel makkelijk thee maken met kruiden die je zelfs in de stad kunt plukken of -als je zo gezegend bent- kunt laten groeien op het balkon of in de tuin. Namelijk deze:
Kamille of haar zusje, de madelief, daar kan je prima thee van zetten. Je kunt kokend water op een handje versgeplukte bloemetjes gieten, maar je kunt ze ook bewaren door ze te drogen. Laat ze een week op een bord liggen. Stapel ze niet, geef ze de ruimte zodat al het vocht er uit kan vervliegen. Hetzelfde geld voor de prachtige oranje goudsbloem die je hier op de foto ziet en voor rozenblaadjes.
Ook lavendel is een prima smaakmaker voor in je bakje thee. Ze groeien prima in Nederlandse tuinen en zo veelvuldig dat je altijd wel een paar takjes van de paars bloeiende bloemen mee kunt plukken als je onderweg bent. Ook deze kan je vers gebruiken of laten drogen. Meng ze samen met kamille, brandnetel in een kop, maar niet te veel lavendel, want het is een loeisterke smaak! Zo'n klein mini bloemetje of 10 op een kopje thee is zat ;)
Brandnetel is mijn lieveling. Brandnetel werkt bloedzuiverend. Goed voor je weerstand dus, bij verkoudheid en goed voor je huid. En super lekker. Het is een beetje de milde variant van muntthee. Ik laat altijd een bak brandnetels groeien op mijn balkon. Als ik lange stengels heb, knip ik ze bij de bodem af (met tuinhandschoenen aan natuurlijk) en bind ik ze met een touw bij elkaar om ze ondersteboven te hangen. Na een week buiten uitwaaien zijn ze droog. Tijd om binnen de blaadjes af te knippen en die te vermalen met de keukenmachine. Net gemalen is deze thee het lekkerste, maar je kunt het in principe eindeloos bewaren.
De laatste die ik wilde benoemen, is natuurlijk de paardebloem, maar ik was deze week net te laat om die nog te plukken. Maar ook de bloemblaadjes van de paardebloem zijn super lekker om thee mee te zetten. Pluk de blaadjes van de bloem en giet er direct heef water op of laat de drogen om te bewaren.
Cheers, Jesje
Oke, deze is echt super old school, en daarom niet echt gezond (want heeeel veel suiker), maar wel heel erg lekker: Gekonfijt fruit. Te gebruiken als versiering en garnering op al je vegan baksels en desserts. Niet alleen erg mooi, maar ook nog heel erg lekker, makkelijk te maken en eindeloos houdbaar!
Ingrediënten:
- schil van 2 grote sinaasappels
- geschilde gember (3 cm)
- 350 gram suiker
- 175 ml water
Verder heb je nodig: een dunschiller. Je wilt namelijk niet het witte deel van de sinaasappelschil in de konfijt, want die is méga bitterrrr...
Variaties en koken
Dit keer heb ik mijn konfijt gemaakt met gember en sinaasappelschil. Eerder maakte ik een bananenbrood met confijt van sinaasappel- en limoonschil. Het maken is eenvoudig: breng alle ingrediënten aan de kook op laag vuur gedurende 15 minuten. Daarna laat je alles 30 min. afkoelen en herhaal je het proces. Op die manier worden de schillen lekker zacht.
De siroop moet uiteindelijk wat stroperig zijn (een beetje dikkig). Door je pan te walsen, kan je zien hoe snel het vocht zich beweegt. Dat moet uiteindelijk als langzame 'lava' bewegen. Is de siroop nog niet zo ver? Laat het dan nog iets verder inkoken. Blijf wel bij de pan, want het laatste stukje kan snel doorschieten en dus verbranden. Dat zou zonde zijn!
Giet de nog warme konfijt met schilletjes in een schoongewassen jampotje met een trechter of voorzichtig met een lepel. Pas wel op je vingers, want de hete suikersiroop kan echt loeiheet zijn.
Laat het potje afkoelen en sluit de pot dan -voorzien van naam- met een deksel af. Hier kan je jaren mee doen. Have fun!
Had ik dit maar eerder geweten (tijdens mijn studententijd bijvoorbeeld). Deze maaltijd met zuurkool kostte me €0,09 per portie om te maken (en drie weken wachten). Maar dan heb je ook wat! Zelf gemaakte zuurkool. Van kool tot recept met banaan en krenten (echt lekker!)
Kolen!
Ongeveer anderhalve maand geleden zagen we bij de groentenboer om de hoek enorme (ja, echt enorme) witte kolen liggen voor €1,50 per stuk. Geen idee wat we er mee moesten, maar we namen er één mee. Daar begon het inlezen: 'Hé, van zo'n witte kool kan je dus zuurkool maken''. We gingen aan de slag.
We hebben een aantal grote potten in huis. Ooit gekocht via Marktplaats voor bijna niets. Geen weckpotten, maar gewoon potten met een losse glazen deksel.
Fermenteren
Om van kool zuurkool te maken, moet de kool fermenteren. Dit doe je door de kool een zoutbadje te geven. Gebruik bij voorkeur een teil of een ruime kom. Snij de hoeveelheid die je wilt inmaken van je kool af en snij de bladeren zo fijn dat je stukjes van ongeveer 1x1cm overhoudt. Als je 500 gram kool hebt, strooi je hier ongeveer een volle hand zout overheen. Dit kneedt je goed door. En dat kneden klinkt als lopen door vers gevallen sneeuw, haha. Als alles goed bedekt is, laat je de kool een uurtje staan op het aanrecht. Dadelijk staat er vocht in de bodem van je schaal of teil. Dat betekend dat het zout het vocht uit de koolbladeren onttrekt, en dat is goed.
Hierna spoel je het zout van de kool af in een vergiet. Niet alles, maar het meeste. Je kool moet dus nog wel zout smaken, maar niet oneetbaar priemzout zeg maar.
Laat de bladeren dan nogmaals een uur staan. Je zult zien dat er vocht uit de bladeren blijft komen. Dat is een goed teken. Na dit uur, schep en giet je de kool en het vocht uit je schaal in de pot. Alle bladeren moeten onder het vocht staan (zo niet, giet er dan nog een beetje koud water bij). Sluit de opening van de pot af met folie en een boterhammenelastiek, zodat er geen lucht bij kan. Nu kan het lange wachten beginnen...
Het proces
Het duurt drie volle weken voordat de zuurkool eetbaar en lekker is. In de tussentijd zorgen allerlei goede micro-organismen er voor, dat je koolbladeren fermenteren (wat eigenlijk een rottingsproces is). 'Wordt ik daar niet ziek van dan?'. Het antwoord is nee: de grote hoeveelheid zout dat in de bladeren is getrokken, maakt dat schadelijke bacterieen geen kans krijgen zicht te ontwikkelen.
Trek je het nog een beetje? Mooi, want mijn laatste tip is, dat het bijna bij iedereen voorkomt dat er toch een laagje schimmel op de bovenkant van de pot komt te staan. En die moet je er gewoon af scheppen en vegen met een keukenpapiertje. Geen probleem. (Ik heb al drie keer zuurkool gegeten afgelopen week en ik ben niet ziek geworden, met mijn gevoelige buik, so don't worry).
Absolutely bananas!
En dan, na drie weken wachten (of eigenlijk van niets doen), is je zuurkool klaar. Ik vind 'm veel lekkerder dan uit de winkel. Er zitten veel meer smaken aan; de smaak is veel genuanceerder. Uit 1 pot (een halve kool), halen wij 10 porties. Voor een hele kool, is dat dus €0,07 + €0,02 aan zout en water) per portie. Goedkoop!
En dan nog lekker koken: mijn tip (idee van mijn schoonmamma), maak je zuurkool door er een handje rozijnen en een banaan aan toe te voegen. Klinkt misschien mega vreemd, maar is mega lekker. Of (een klassieker) maak hem met ragfijn gesneden sliertjes verse gember. Heerijk!
Eet smakelijk!
Ooit gehoord van waterkefir limonade? Ik kende het alleen van horen zeggen, maar ik had het nog nooit geproefd. Tot een week of twee geleden, toen een bevriende kunstenares twee volle kannen kefir limonade meenam naar een project. En daar werd ik blij van, want als liefhebben van gezonde voeding, is het niet altijd eenvoudig om gezonde alternatieven te vinden voor de suikerhoudende sapjes en limonades uit de supermarkt. Maar ik heb er nu dus ééntje bij op mijn repertoire, naast de gingerale.
Natuurlijk en gezond
Waterkefir wordt gemaakt van een bacteriesoort die in water groeit. Samen met gedroogd fruit, vermenigvuldigd deze zich in water. Het resultaat is een limo die allerlei goede probiotica bevat, en ook vitamines als B1, B2, B6, B12, C en D. Goed voor de darmpjes dus ;)
Zo maak je het
Als eerste stap heb je de bacteriecultuur nodig. Hier kom je aan door om een bakje met waterkefir van iemand die je kent te bietsen, of door korrels online te stellen. Je kunt een bestaande bacteriecultuur laten 'slapen' (de groei stilzetten) door het bakje waar ze in zitten in de koelkast te bewaren.
De kefirkorrels of bestaande bacteriecultuur activeer je voor middel van water (100), 2 (gedroogde) vijgen, 1 uitgeperste citroen en 2 eetlepels biologische rietsuiker (andere soorten suiker zoals kristal en bastardsuiker schijnen echt minder goed te werken, heb ik me laten vertellen door degene van wie ik mijn cultuurtje heb gekregen. So I'm passing on her tip). Vervolgens bewaar je deze in een weckpot bij kamertemperatuur.
Dus:
1 liter water
100ml bacteriecultuur
2 eetlepels bio rietsuiker
1 uitgeperste citroen
2 (gedroogde en in stukjes gesneden) vijgen
Effe wachten
Na twee dagen zou je de kefir al kunnen drinken. Maar wanneer de smaak voor jou het lekkerste is, hangt af van je persoonlijke smaak. Hoe langer je je kefir laat staan, hoe meer hij gaat fermenteren, en hoe scherper/zuurder de smaak wordt. Op een gegeven moment ontstaat er zelfs alcohol omdat de bacterien de suikers omzetten naar alcohol als je lang genoeg wacht. Ik lees op het net dat sommigen doe-het-zelf'ers wachten tot 72 uur. Maar na deze 72 uur zal je je kefir moeten 'bijvoeren' met suiker (30 gram suiker bij koud weer in de winter en 50 gram bij warm weer in de zomer of iets daar tussenin), omdat het groeiproces anders stopt. Ik heb gemerkt dat het op lentedagen waarop het zo warm is als nu (25 graden overdag) het echt genoeg is als je je kefir 12 uur laat staan. Daarna ontstaat er langzaam maar zeker alchohol.
Eindeloze voorraad
Nadat je je kefir gebruikt hebt voor je limonade kun je twee dingen doen: je wacht de korrels af met water in een vergiet en bergt ze in een bakje met water op in je koelkast. Dan gaan ze 'slapen' en kan je ze weer opwekken met verse ingredienten. Je kunt ook je kefirkorrels meteen weer in nieuwe ingredienten onderdompelen om eindeloos limonade te blijven maken.
Je bacteriecultuur zal blijven groeien als je het blijft voeren met ingredienten. Ongeveer met +20% van zijn massa per keer dan je het gebruikt is mijn ervaring. Uiteindelijk heb je dus een zodanig grote hoeveelheid, dat het slim is om ofwel meerdere bakjes te gaan gebruiken of je kefircultuurtjes weg te gaan geven. Het voordeel is dus dat je maar één keer een startcultuur nodig hebt en bij goed onderhoud, eindeloos veel limonade kunt maken uit één cultuur.
Heilzaam bij prikkelbare darm syndroom
Wist je dat waterkefir goed is tegen darmklachten zoals prikkelbare darm syndroom (spastische darm. Lees er hier meer over...)
Wow, dit was de smaakontdekking van de afgelopen twee jaar! Gepekelde citroenen. Dat klinkt misschien supergoor. En ik moet eerlijk bekennen: toen ik voor het eerst grote emmers bij de Marokkaanse groenteboertjes in de stad zag staan, vond ik ze er nou niet zo aantrekkelijk uit zien. Maar damn, wat een frisse, zoetzure smaakmakers zijn dit. Echt ideaal voor in een zomerse salade. En zo maak je ze zelf:
Dit heb je nodig:
- Neem allereerst een schone pot met schroefdeksel en maak deze steriel schoon, door hem vijf minuten uit te koken in een pan met water. De pot moet helemaal onder hebben gestaan.
- 2 schoongewassen citroenen
- 2 eetlepels zout
- olijfolie om de pot verder mee op te vullen
Inmaken:
Als je de pot schoon hebt gemaakt, haal je deze met een tang uit het hete water van de pan. Zorg er voor dat je nu de binnenkant en de rand van de pot niet meer aanraakt met je vingers ivm. Nu is de pot immers steriel.
Doe het zout in de pot, zodat de bodem bedekt is. Snij de citroenen in pakjes en stop ze in de pot. Vul de pot nu tot aan de rand met olijfolie. En dan... dan is het tenminste een maand wachten! Wat er nu gebeurt is dat er een fermentatieproces ontstaat (geholpen door goede bacterien). Deze zorgen er voor dat je citroenen dadelijk na een maand niet zout maar juist heel erg zoet smaken (bijna als siroop, maar dan veel frissen). En ook dat deze gepekelde citroenen super gezond zijn. De schillen van de citroen worden ook helemaal zacht en kunnen soms nog een beetje bruiner kleuren. Geen paniek: dat is juist een goed teken.
Ik heb ons potje voorzien van een label, om mezelf te helpen herinneren wanneer de pot open mag. Ik bedacht me tijdens het maken, dat dit ook echt iets heel erg leuks is om te doen samen met kinderen.
En dan... na een maand wachten, is het zo ver. Ik beloof je: als je de pot opendraait, weet je niet wat je ruikt! En gigantisch intense citroengeur, en een heerlijk siroopje.
Toepassen
Ik at vandaag een salade van ijsbergsla, verse peterselie, munt, courgetteslierten, grof gesneden gedroogde tomaten en gepekelde citroenen. Geloof me: je hebt geen slasaus meer nodig met deze lekkere smaakmaker. En van de week ontdekte ik dat deze citroenen ook heelrijk zijn in Marokkaanse tabouleh salade. Eet smakelijk!
Ohw, het is tijd om ons winter-speklaagje op peil te houden met dit gure weer! Of is dat slechts een excuus om lekker zelf frietjes te bakken? Haha... Hoe dan ook, ik had dus trek in friet gisteren. En omdat ik als nieuwbakken vegan nog altijd geen poging had gewaagd om eens mijn eigen vegan mayonaise te maken, ging ik die uitdaging ook maar meteen aan. En wat mij collega-bloggers beweren over het maken van vegan mayo is waar: het is echt super simpel en snel klaar. Je zou eigenlijk wel gek zijn als je een dure pot veganaise koopt in de winkel. Dit heb je nodig:
Hi daar! Ik ben Jessica, een oer-Rotterdamse kunstenaar die onderzoekt hoe je van je leven een duurzaam LevensKunstwerk kunt maken
